Vóór 1500

 Het Beggardenklooster wordt in 1321 gesticht. Beggarden waren lekenbroeders die leefden volgens de regels van de derde orde van Sint Franciscus van Assisi. De gotische, eenbeukige kapel maakt deel uit van deze oudste bouwfase.

Gelet op de huidige kelders, die deels onder de zestiende-eeuwse bouw ligt, en aanzienlijk smaller is dan het huidige bovenliggend volume, lag er oorspronkelijk mogelijk een volume ter plekke van westelijke deel zuidoost vleugel.

1521

Volgens een jaartal in een (nu vervaagde) gevelsteen is het zuidoostelijke volume in 1521 opgericht. De esthetica van de oostelijke kopgevel en de in de gevel zichtbare bouwsporen zijn kenmerkend voor de zestiende eeuw. Op zolder is de oorspronkelijke gotische westgevel met spitsboogvormige doorgangen gaaf behouden. De eikenhouten spanten in dit gedeelte zijn nog authentiek. Ze zijn opgezet met drie gestapelde jukken (zoldergebint, vlieringgebint en nokjuk). Opvallens is dat zowel het zolder- als vlieringgebint is voorzien van krommers. Op de onderliggende bouwlagen zijn de hardstenen consoles waarop de moerbalken met sleutelstukken liggen, nog (grotendeels) aanwezig.

17^e eeuw

Vanaf 1599 wordt het klooster in gebruik genomen door de Dominicanessen, en krijgt het klooster de naam Maria Wee.

In de zeventiende eeuw wordt de westelijke uitbreiding van de zuidoost vleugel en het volume tussen de zuidoost vleugel en de kapel. Beide volumes hebben identieke eikenhouten spanten en het muurwerk waar beide volumes samenkomen, is in verband gemetseld. Beide volumes waren wel afhankelijke woningen, elk met een entree aan de Zwartbroekstraat en elk met apart aantal bouwlagen (wel onder zelfde kap). Sporen aan de kapconstructie laten zien dat er oorspronkelijk sprake is geweest van een kapconstructie die parallel aan de straat lag en waar de kap van de zuidoost vleugel op aankapte.

Circa 1783

Het klooster wordt als gevolg van het decreet van keizer Joseph II in 1783 opgeheven. Het kloostercomplex wordt verkocht en verdeeld over twee nieuwe eigenaren. De zuidoost vleugel wordt opgesplitst in twee woningen en een weverij. De zuidwestelijke woning heeft ofwel dezelfde plattegrond behouden als bestaand, of destijds de plattegrond gekregen, waarbij aan de zuidzijde een symmetrische opzet ontstond van dwarsgang (tegenover de trap) met daaraan grenzend aan beide zijden een smalle voorkamer en een grote kamer. De tussenwoning heeft vermoedelijk pas op dat moment haar indeling gekregen, waarbij sprake was van een symmetrische plattegrond met centraal een gang (van zuid naar noord), aan weerszijde een voorkamer, aan de noordoost zijde een achterkamer en aan de noordwest zijde een gang met trappenhuis en secundaire kleine vertrekken. De tussenwoning aan de Zwartbroekstraat en de kapel worden van één eigenaar, waarbij het voorste gedeelte van de kapel bij de woning wordt betrokken en het achterste gedeelte deel gaat uitmaken van een zoutziederij die tegen de noordgevel van de kapel wordt gebouwd. De kapel wordt aan de straatzijde voorzien van een nieuwe gevel (schermgevel), die in opzet aansloot op de gevel van de tussenwoning. Vermoedelijk is vanwege de splitsing de kapconstructie aangepast, waarbij de twee zuidwestelijke spanten zijn omgedraaid, zodat ze dezelfde oriëntatie hebben als de rest van de zuidoost vleugel (die nu eigendom is van één eigenaar).

Eind 19e eeuw

De Schauseiten (zuidgevel en westgevel) van zowel de zuidoostelijke vleugel en de tussenwoning/kapel worden voorzien van een voor de late negentiende eeuw karakteristieke pleisterlaag met schijnvoegen (elk met een afzonderlijke verschijningsvorm). In de achtergevel bleven de laatmiddeleeuwse bakstenen gevels behouden, maar werden op de begane grond grote gevelopeningen gerealiseerd (geplaatst onder segmentbogen in plaats van hanenkammen, zoals op de verdieping). De zuidwestelijke woning en de tussenwoning van de zuidoost vleugel kregen een nieuwe interieurafwerking, die bij de zuidwest woning nog nagenoeg geheel aanwezig is (op de begane grond) en bij de tussenwoning nog deels herkenbaar is. Op hetzelfde moment wordt ook de structuur van beide woningen gewijzigd. De entree van de zuidwest woning wordt verplaatst naar de zuidgevel. Verder wordt de oostelijke grote kamer van de westelijke woning bij de tussenwoning betrokken: de duidelijke begrenzing die van oorsprong aanwezig was, wordt vervangen door een situatie waarbij beide woningen meer met elkaar verweven zijn. Of de tussenwoning (inclusief kapel) aan de Zwartbroekstraat destijds ook een nieuw interieur kreeg, is onduidelijk.