Aanleiding tot het onderzoek naar hoeve de Grote Kakert aan de Wethouder van Caldenborghlaan 35, 35a, is het voornemen van de eigenaar om de boerderij te renoveren en ontwikkelen. Men is van plan om in het boerderijcomplex een zestal appartementen onder te brengen. Het onderzoek dient om inzicht te krijgen in de cultuur- en bouwhistorische waarden van de Grote Kakert en geldt als referentiekader en inspiratiebron voor de op handen zijnde ontwikkeling.

Ontwikkeling

Hoeve de Grote Kakert is gelegen aan de Wethouder van Caldenborghlaan te Scharn. De toponymie (‘Kakert’) suggereert een ontginning uit de periode 1000-1300. De vroegste vermelding van de boerderij dateert uit 1669. In deze periode was al sprake van een aanzienlijke hoeve met poortgebouw. De in Maaslandse renaissance opgetrokken gevels aan de westzijde dateren nog uit deze periode, waarbij de grote schuur (het volume in zuidwestelijke hoek) het oudst is. In 1900 wordt de boerderij aanzienlijk verbouwt, waarbij de noordelijke vleugel, bestaande uit poortvolume en grote schuur, wordt afgebroken. Daarnaast wordt het woondeel verbouwt tot woonhuis met stedelijke allure, georiënteerd op de straat. De stalvleugels en de grote zuidelijke schuur worden verbouwd en een aantal zuidelijke volumes wordt afgebroken. Deze grootschalige wijzigingen waren hoogstwaarschijnlijk het resultaat van een verandering in bedrijfsactiviteiten: de nadruk kwam te liggen op veeteelt en fruitkweek.

De hedendaagse verschijningsvorm ontstond tijdens deze bouwcampagne. Hoewel de oorspronkelijke inrichting van de volumes vandaag de dag is verdwenen en er een aantal bouwdelen is afgebroken en toegevoegd, is de algehele opzet van het complex nog goed herkenbaar en representatief voor de typologie van de grote Zuidlimburgse hoeves.

Tijdens de wederopbouw werd Scharn, evenals zovele kleine dorpen rond Maastricht, opgeslokt door de stedelijke bebouwing. De Grote Kakert vormt, samen met enkele nabijgelegen hoeven, een herinnering aan het landelijke verleden van het gehucht Scharn.