De stichting Kruiswegpark te Roermond heeft het voornemen om het Kruiswegpark, een rijksmonument, te onderhouden, herstellen en restaureren. Gevraagd is een cultuurhistorische analyse van het rijksmonument op te stellen.

Kapel in ‘t Zand

Het Kruiswegpark is onderdeel van de Kapel Onze Lieve Vrouw in ’t Zand. In 1862 besloot de bisschop het heiligdom toe te vertrouwen aan de Paters Redemptoristen. Het waren deze paters die ervoor zorgden dat de Kapel in ’t Zand zich ontwikkelde tot een belangrijk bedevaartscentrum. In 1895 lieten zij een nieuwe, veel grotere kapel, ontworpen door Johannes Kayser bouwen om zo de grote toevloed aan gelovigen beter te kunnen opvangen.

Kruiswegpark

Het park is ontworpen door P.J.H. Cuypers en geldt vrijwel zeker als zijn laatste ontwerp. De opzet van het in 1921 uitgevoerde ontwerp is uniek, met name vanwege het feit dat binnen een beperkte ruimte drie onderdelen harmonisch zijn samengebracht zonder dat deze elementen elkaar storen. Het park biedt zowel plaats aan een kruiswegroute als aan een Calvarieberg en een aparte processieweg, gewijd aan het miraculeuze beeldje van O.L. Vrouwe in ’t Zand. Men had berekend dat het park een groot aantal bezoekers kon hebben: zeven- tot achthonderd mensen konden gelijktijdig de kruiswegroute nemen; de processieweg bood ruimte voor drie- tot vierduizend mensen; het plein voor de Calvarieberg kon twaalfduizend mensen onderbrengen. Voor een dergelijk aantal mensen op een relatief klein terrein was een uitgekiende logistiek binnen het park noodzakelijk.

De opzet van het park was geënt op die van de schilderachtige landschapstuin. Het idyllische schilderachtige verrassingselement waarbij de bezoeker van plek tot plek wordt geleid, de ene maal besloten, de andere maal juist imponerend door zijn weidsheid, is ook bij het Kruiswegpark als prominent esthetisch middel gebruikt. 

Kunstobjecten

De staties van Karel Lücker kenmerken zich door een hoge mate van detaillering en expressie en bestaan uit beeldengroepen met meestal zes grote (circa 1.20 meter) figuren. De hoofdfiguren zijn vrijstaand, de bijfiguren zijn over het algemeen in hoogreliëf uitgevoerd. Lücker blijkt personen uit zijn omgeving te hebben gebruikt als model voor bepaalde figuren uit de staties. De expressie van de figuren staat ver van het gesublimeerde karakter van de vormentaal van de neogotiek en lijkt eerder te zijn geïnspireerde door de beeldhouwkunst van de contrareformatie (bijvoorbeeld de Italiaanse kunstenaar Bernini). De schilderijen die in de nisjes langs de processieweg zijn geplaatst dateren uit 1935 en zijn uitgevoerd door de Roermondse schilder Albin Windhausen