Aanleiding tot het onderzoek naar het pand, Robert Schumannstraat 15 te Utrecht, is het voornemen van de opdrachtgever om een bod uit te brengen op de in de stille verkoop zijnde woning. Voorafgaand aan het al dan niet plaatsen van een bod (en het bepalen van de hoogte van het bod) wensen zij een inzicht te krijgen in de te verwachten restauratiekosten en financieringsmogelijkheden. Aangezien het woonhuis, een rijwoning uit 1931 naar ontwerp van Gerrit Rietveld, de status van rijksmonument heeft, zijn de onderhoudskosten aan het pand fiscaal aftrekbaar en is het mogelijk om voor het onderhoudsgedeelte van de verbouwing een laagrentende lening aan te vragen bij het Nationaal Restauratiefonds. De hoogte van de fiscale aftrekposten en de mogelijkheid tot en hoogte van het krijgen van een lening bij het NRF spelen in belangrijke rol in de besluitvorming van de opdrachtgevers bij het uitbrengen van een bod. In dit verband heeft de opdrachtgever Res nova Monumenten verzocht om, op basis van een reeds opgestelde kostenbegroting een globale indicatie te geven van de te verwachten onderhoudskosten en de daaraan gekoppelde mogelijke fiscaliteit en hoogte van de laagrentende lening.

Rietveldhuis

Robert Schumannstraat 15 is gelegen in de Utrechtse wijk Oog-in-Al ten westen van het stadscentrum. De wijk kenmerkt zich door een traditionele architectuur met voornamelijk sober baksteenarchitectuur waarbij zowel kenmerken van het expressionisme als de tuindorparchitectuur herkenbaar zijn en is vrijwel volledig in de interbellumperiode tot stand gekomen. De wijk heeft een groene opzet met plantsoenen, parken en voortuintjes (tuindorpgedachte). Binnen deze traditioneel opgezette wijk vormen de vier huizen die in 1932 naar ontwerp van Gerrit Rietveld zijn gebouwd, een bijzonderheid.

De vier woningen zijn kenmerkend voor het Nieuwe Bouwen, een stijl waarin Gerrit Rietveld als een van de meest vooraanstaande architecten wordt beschouwd. De zakelijke architectuur kenmerkt zich niet alleen in de vormentaal, maar ook in de nieuwe wijze waarop met de ruimte van de gebouwen wordt ‘gespeeld’. Het idee van het kernhuis, een type woningbouw waarbij alle utilitaire ruimten (keuken, toilet, trappenhuis, badkamer, etc) in een soort prefab eenheid werd aangeleverd en de kern van het huis vormde, is hier duidelijk herkenbaar en heeft geleid tot de bijzondere opzet waarbij het trappenhuis als uitbouw is geprojecteerd in de aangrenzende woning

De flexibele indeling van de ruimte, bereikt door het gebruik van harmonicadeuren (deels verdwenen) en de beleving van ruimtelijkheid door het gebruik van glazen wanden.