Gelegen aan de Stationsstraat, de centrale as in Wyck die het station via de St. Servaasbrug met het centrum van Maastricht verbindt, ligt Stationsstraat 52a. Het pand vormt samen met nummer 52 een hoekpand op de kruising Stationsstraat-Wilhelminasingel. Het pand, van oorsprong een hotel, is in de loop van de jaren opgesplitst in meerdere eenheden. Nummer 52a heeft betrekking op het westelijke gedeelte van het pand, de drie linker vensterassen. Stationsstraat 52a  is een gemeentelijk monument. De eigenaar van nummer 52a heeft de intentie om het monument te verbouwen. De beoogde werkzaamheden hebben betrekking op de begane grond (zowel aan exterieur als interieur). Ten behoeve van de beoogde werkzaamheden stelt de gemeente als vereiste dat een bouwhistorisch onderzoek naar het pand wordt verricht als onderdeel van de aanvraag omgevingsvergunning. Doel van het onderzoek is om een onafhankelijke waardenstelling op te voeren op basis waarvan de voorgestelde plannen getoetst kunnen worden.

Stationsbuurt

De Stationsbuurt in Wyck was bestemd voor de betere klassen. Vanwege de gunstige ligging nabij uitvalswegen en het spoor was dit een aantrekkelijke locatie voor handelaren en winkeliers. Door het type bebouwing, winkels met bovenwoningen, hotels en andere uitspanningen, was e realisatie niet alleen een voorbeeld van stadsuitleg maar ook van een nieuw type stad dat kenmerkend is voor de tweede helft van de negentiende eeuw. De ontwikkeling van de wijk was gekoppeld aan de aanleg van de centrale as, de Percee die het station met de Maasbrug verbond. Het ontwerp voor de Stationsbuurt dateert uit 1882 en kort daarna wordt de infrastructuur, waaronder de Stationsstraat, aangelegd en worden de kavels in fasen verkocht, beginnende bij de kavels aan de Stationsstraat en de ten zuiden daarvan gelegen straten. Bij de verkoop van de kavels waren enige voorwaarden verbonden. Zo moest het kavel binnen 2 jaar zijn bebouwd met maximaal één huis en minimaal één bovenverdieping bevatte. Langs de Wilhelminasingel en de Stationsstraat werd een minimale bouwhoogte van 12 meter vereist. Verder moesten de hoekpanden worden voorzien van een afschuining.

Stationsstraat 52a

In het bouwarchief van de gemeente wordt melding gemaakt van de aanvraag van een bouwvergunning van twee huizen. Deze aanvraag heeft betrekking op kavel 13 en is ingediend op 8 september 1886. Het grootschalige hoekpand is representatief voor een eclectische architectuur waarin met name elementen van het Frans classicisme de boventoon voeren. De Franse invloed is aan de Percee sterk aanwezig. In hoofdopzet is het exterieur van het pand gaaf behouden en representatief voor het eind van de negentiende eeuw. De wijzigingen aan het exterieur hebben met name betrekking op de begane grond. Ondanks deze aanpassingen is de architectonische structuur van de begane grond (bepaald door de horizontale en verticale geleding door middel van decoratieve pilasters en lijsten) tot op heden behouden.