Aanleiding voor het onderzoek is het plan van de eigenaar om het gebouw, een gemeentelijk monument, te restaureren en verbouwen. De werkzaamheden zijn tweeledig: op de begane grond wil de opdrachtgever de bestaande winkelruimte opwaarderen; de verdiepingen zullen worden herbestemd als een tweetal wooneenheden. Voorafgaand aan de werkzaamheden wilde de opdrachtgever inzicht in de aanwezige bouwhistorische waarden om zo tijdens het ontwerpproces verantwoorde keuzes te kunnen maken.

Woon-winkelpand.

Het woon-winkelpand is gelegen op een prominente locatie in het historisch centrum van Sittard. Meteen langs het pand loopt een steegje naar het Kerkplein. Vanwege deze prominente ligging, en de zichtbaarheid vanaf meerdere straten, zijn alle drie de gevels opvallend rijk gedetailleerd.

Het pand is in haar huidige verschijningsvorm kenmerkend voor de tweede helft van de negentiende eeuw. Het heeft gepleisterde gevels, voorzien van schijnvoegen en fors opgezette vensteromlijstingen met kuif. Net als de meeste panden in een historische winkelstraat, is de begane grond, zowel aan de voor- als zijgevel, na de oorlog ingrijpend gewijzigd. Op oude foto’s is de oorspronkelijke opzet zichtbaar. Hoewel het pand al ten minste vanaf het begin van de negentiende eeuw als woon-winkelpand fungeerde, was er sprake van een traditionele woonhuisgevel, waarbij de centraal geplaatste deur en de vensters aan weerszijde hiervan elk een eigen omlijsting had. Het pand was ten tijde van de opname ontdaan van de naoorlogse afwerklaag. Achter de verlaagde plafonds kwam een oudere afwerking tevoorschijn. Op basis hiervan kon worden geconcludeerd dat het bovengrondse casco niet ouder kan zijn dan het eind van de achttiende eeuw. Op één van de moerbalken staat het jaartal 1835 en de initialen van de toenmalige eigenaren (corresponderend met de gegevens in de oorspronkelijk aanwijzende tafels van de kadastrale minuutkaart). Of dit jaartal betrekking heeft op de bouw of een verbouwing, is onbekend. Zowel op de begane grond als verdieping zitten nog de eiken moerbalken en gespelderde plafonds met eiken kinderbalken. De plafonds verkeren in zeer slechte staat, waarbij de kinderbalken tot 15 centimeter zijn doorgezakt en zelfs één moerbalk was doorgebroken. Aan de hand van de zichtbare bouwsporen kon worden vastgesteld dat het pand als volume tegen het buurpand is opgetrokken en dat het huidige aangekapte schilddak pas aan het eind van de negentiende eeuw is ontstaan.